Sonu Olmayan Nar Ağacı

Sonu Olmayan Nar Ağacı

Sabahın seher vaktiydi .Havanın biraz soğuk olmasından dolayı yapraklarım üşüyordu. kuşlarsa çoktan uyanmış cıvıl cıvıl sesleriyle uyuyan insanları kaldırmak için ötüyorlardı. Güneş hafiften doğmaya başlamış, yeni bir güne merhaba diyordu. üşüyen yapraklarım Güneşin doğmasıyla, ısınmaya başladı. İçimi bir mutluluk kapladı. Masmavi gökyüzü ortamı şenlendiriyordu. Ve birden sahibimi yanımda gördüm.

Bütün uyku sersemliğiyle bana bakıyordu. yüzünde anlam veremediğim bir kızgınlık vardı. Daha sonra hızlı adımlarla arka bahçeye yöneldi. Acaba benden bıkmış mıydı? Acaba sahibim yere dökülen yapraklarımı temizlemekten mi bıkmıştı? Bu düşüncelere dalıp gitmiştim. Aniden sahibim yanıma gelmiş. O anda içimi bir korku bastı. Bir elinde bağ makası bir elin dede testere. Kızgın bir biçimde bana yaklaşıyordu! O anki korku ve endişem tüm köklerimi sarmıştı. Ve sanırım artık anlamıştım.

Yazar: Nehir Kaya